Wie z’n schuld is het lijden!
Bij elke zich voordoende ramp of een ons overvallende ziekte, hoor je weer opnieuw: als God machtig is en liefde is, dan had Hij het lijden wel kunnen voorkomen.
We zouden toch het zicht moeten houden op het direct of indirect menselijk handelen, ook bij natuurrampen.
Ja, ook bij natuurrampen, want wie gaat er nu bij een vulkaan wonen of aan de oever van een elk jaar buiten zijn oevers tredende rivier een dorp bouwen. Wie bouwt er nu een miljoenen stad op een continentale plaatbreuk?
Is al het lijden terug te voeren op één veroorzaker of oorzaak?
Ik weet ook heel goed dat er rampen gebeuren volledig buiten de schuld van de mens. Al was het maar een toevallig omvallende boom die jou toevallig raakt, waar geen enkele menselijke keuze aan vooraf gaat.
Maar wat willen we? Moet God pro-actief of re-actief ingrijpen?
Een ander aspect is waarom God het überhaupt toeliet dat de mens al deze ellende over zich afriep.
Alle vragen over het lijden zijn in hun essentie terug te voeren tot die ene moeder aller vragen: waarom waarschuwde God, als Hij liefde is, Eva niet even dat uit haar keuze een onvoorstelbare ellende zou komen?
Op de volgende pagina willen we op deze vragen nader ingaan.
Zie “Het lijden en onze vrije wil.”